Historia Buska -Zdroju w datach

Najważniejsze daty: 1166 – Rycerz Dzierżko herbu Janina funduje w miejscu gdzie dziś stoi świątynia NPNMP pierwszy kościół[4]. 1166 – Pierwsza wzmianka o Busku: bulla papieska i zapis w kronice diecezji krakowskiej mówią o miejscowości "Bugsk" i kościele. 1180-1186 – Dzierżko funduje przy kościele klasztor norbertanek, filię witowskiego konwentu, ufundowanego przez jego brata bp. płockiego Wita z Chotla[4][5]. 1241 - Busko zostaje zniszczone przez Tatarów. Prawdopodobnie w bitwie pod Chmielnikiem ginie rycerz Dersław i Busko staje się własnością zakonu norbertańskiego. 1252 – Najstarsza wzmianka o buskich solankach, Bolesław Wstydliwy nadaje klasztorowi immunitet skarbowy i odnawia nadane przez Leszka Białego prawo warzenia soli z miejscowych solanek. 1287 – Książę Leszek Czarny nadaje osadzie prawa miejskie i lokuje Busko na prawie Środy Śląskiej. 1347 – Jan z Buska zostaje sekretarzem, a w 1360 r. podkanclerzem króla Kazimierza Wielkiego. 1393 – pod datą 6 grudnia kronika zakonna wspomina wizytę królowej Jadwigi i jej kąpiel w miejscowej solance. 1412 - Król Władysław II Jagiełło potwierdza prawa miejskie i nadaje przywilej cotygodniowych targów oraz dwóch jarmarków rocznie na św. Floriana i św. Prokopa. Zaprzestano eksploatować miejscowe solanki. 1537 - król Zygmunt Stary potwierdza prawa miejskie Buska. 1563 - wielki pożar miasta. 1578 - w Busku zamieszkuje 81 rzemieślników i 13 gorzelników, są 3 kramy, 17 jatek, miejska łaźnia i młyn, w mieście wytwarzane są doskonałe sukna. 1590 - pożar kościoła NPNMP 1595 - kardynał Jerzy Radziwiłł poświęca odbudowaną świątynię. 1661 – w mieście panuje wielka zaraza. 1699 - w miejscu starego staje nowy modrzewiowy kościół św. Leonarda. 1776 - komisarz klasztoru norbertanek ks. Franciszek Belina Ossowski rozpoczyna przygotowania do powtórnej eksploatacji buskich solanek. 1780 - eksploatowanych jest 8 szybów z solanką, miasto odwiedza znawca geologii i górnictwa hr. Harss. 1781 – 1784 - Johan Philip von Carossi prowadzi prace geologiczne, których wyniki publikuje później w Lipsku. 1783 – Na mocy królewskiego przywileju, dzięki inicjatywie Stanisława Staszica, w Busku zawiązano Kompanię Solną, która na dużą skalę rozpoczęła warzenie soli z miejscowych solanek. Leopold Beust buduje 2 tężnie solankkowe. 1784 – 11 marca miasto i warzelnie soli odwiedził król Stanisław August Poniatowski. 1795 - miasto zajmują Austriacy; zaprzestaje się warzenia soli. 1787 - 12 czerwca kolejna wizyta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Busku. 1804 - przebudowa fasady koscioła NPNMP, wyposażenie go w nowy ołatrz główny. 1809 – Busko włączone zostaje do Księstwa Warszawskiego. 1815 – na mocy ustaleń Kongresu wiedeńskiego miasto włączone zostaje do Królestwa Polskiego pozostającego pod zaborem rosyjskim. 1819 – kasata klasztoru Norbertanek – Busko jako dobro zakonne przechodzi w ręce rządu Królestwa Polskiego 1820 – 23 sierpnia wielki pożar, trawi znaczną część miasta. , Dobra klasztorne wydzierżawia Feliks Rzewuski. 1827 - Busko liczy 647 mieszkańców. 1828 – Oficjalne otwarcie Uzdrowiska, pierwsza lista kuracjuszy. 1833 - lekarzem zdrojowym zostaje dr Jakub Berends, budowane jest źródło "Rotunda", w rynku urządzono skwer dla kuracjuszy. Busko odwiedziło 1040 kuracjuszy. 1836 – 1 czerwca oddanie do użytku zdrojowych Łazienek – dzisiejszego Sanatorium "Marconi" – niektórzy przyjmują to za początek działalności buskiego Uzdrowiska. 1837 - decyzją cara Mikołaja I, według projektu arch. Jakuba Gaya powstaje szpital św. Mikołaja dla ubogich. 1852 - epidemia cholery nawiedza miasto. 1859 - miasto liczy 933 mieszkańców. 1862 - w Busku powstaje pierwsza gmina żydowska. 1869 – W ramach represji po Powstaniu styczniowym, podobnie jak 337 innych miast Królestwa Polskiego, Busko zostało pozbawione ukazem carskim praw miejskich i przemianowane na Busk.[6] 1873 - kolejna epidemia cholery nawiedza miasto. 1875 - po publicznej licytacji zakład zdrojowy w dzierżawę bierze hr. Henryk Łubieński 1878 - dr. Andrzej Dobrzański wydzierżawia zakład zdrojowy na 15 lat 1880 - Busko liczy 1585 mieszkańców, 193 domy z czego 21 murowanych. 1894 - 12 maja zakład zdrojowy przechodzi pod "Zarząd Skarbowy Wodami Mineralnymi w Busku" (do 1914 r.). 1915 – w czerwcu austriackie władze okupacyjne przenoszą siedzibę starostwa ze Stopnicy do Buska[6]. 1916 – wrzesień, przywrócenie praw miejskich z jednoczesnym włączeniem do miasta wsi Nadole[6]. 1917 – 17 stycznia po raz pierwszy zebrała się Rada Miesjka składająca się z 24 mianowanych przez austriaków radnych[6]. Tego samego dnia rada podjęła uchwałę o usypaniu w mieście kopca Tadeusza Kościuszki. 1918 – 13 grudnia odbyło się ostatnie posiedzenie nominowanej przez austriackie władze okupacyjne Rady Miejskiej; 14 grudnia zbiera się po raz pierwszy nowa Rada Miejska wybrana przez mieszkańców[6]. 1939 – 9 września bitwa 22 Dywizji Piechoty Górskiej z oddziałami niemieckimi pod Broniną (poległo 200 żołnierzy WP). 1966 – Pierwsze miejsce w konkursie na najładniejsze krajowe uzdrowisko. 1987 – Obchody 700-lecia nadania praw miejskich.